• 131
• 255
• 14

Cycletrippin – The Lonely Cyclists Tour Scandinavië – Etappe 1

by bernt & torsten

Deze reis die ik het maken van een fietstocht noem, begon bij mij thuis in Amsterdam Nederland, de route bracht me helemaal naar Nordkap en terug naar Amsterdam. Tijdens de reis fietste ik door Nederland, Duitsland, Denemarken, Noorwegen, Finland en Zweden. Het grootste deel van de reis die ik fietste, heb ik ook gebruik gemaakt van andere vervoermiddelen zoals treindiensten, busdiensten en veerboten wanneer fietsen niet mogelijk was vanwege een waterweg of het weer veroorzaakte problemen.

Toen ik de reis plande, verdeelde ik mijn reis in 5 etappes, omdat ik de pauze tussen de etappes zou gebruiken voor rust. Het is de eerste etappe van de cycltrippin die me van Amsterdam naar Bergen bracht, hieronder is hoe ik dat deed.

Fase 1

Hieronder vind je een kaart van de route die ik nam voor etappe 1, inclusief een veerboottocht van Noord-Denemarken naar Noorwegen en een treinreis het laatste deel naar Bergen. Ik had enige tijdgebrek op dit deel van de cycletrippin, aangezien ik op een specifieke dag in Bergen moest zijn omdat ik een reis zou beginnen aan boord van een Hurtigruten-schip.

De overige podia vind je op de volgende locatie

Op de dag van vertrek stond ik vroeg op en stapte op de fiets en begon door Nederland te fietsen, het weer was heerlijk zonnig en niet te warm rond de 25 graden. De route die ik uit Amsterdam nam, ging langs Almere, Lelystad naar Assen. De rit was erg gemakkelijk omdat het landschap vlak is en de fietspaden soms erg recht zijn. Dat heeft soms een impact op mij, aangezien ik vaak snelheid verlies en langzamer ga dan normaal, het is gewoon een hersenspel, het is ook een goede oefening om je geest te trainen voor wat er daarna komt.

Net voor Assen lag ik op een fietspad en kwam een hark van schapen tegen, ze hadden allemaal dekking gezocht onder wat bomen, ik vond het moeilijk dat er een teken was dat het warmer werd, dat had ik persoonlijk niet gevoeld. Het bleek dat de temperatuur is gestegen tot 30 graden Celsius.

Mijn stop voor de dag was in Gasselternijveen. In Nederland, niet ver van de Duitse grens, kwam ik laat in de middag aan in Gasselternijveen, vond het huis met de AirBnB kamer die ik had geboekt. Nadat ik met de gastheer had gesproken, nam ik een douche, at mijn avondeten en ging toen ontspannen. Ik had een grote, mooie luchtige kamer met een prima matras. Die nacht heb ik heel goed geslapen.

Het mooie van een AirBnB boeking is dat het ontbijt inbegrepen is, ik stond vroeg op, ontbeten, pakte mijn koffers op de fiets en vertrok uit Gasselternijveen, mijn plan voor de dag was om eerst Fort Bourtange te bezoeken in Nederland vlakbij de Duitse grens. Op weg naar Fort Bourtange passeerde ik de stad Staddskanal.

Fort Bourtange werd gebouwd in 1593 tijdens de Nederlandse Opstand en werd gebruikt tot 1851. Fort Boutrange heeft een stervormige vesting. Binnen het fort is een museum. Ik kwam ‘s ochtends voor 9.00 uur aan bij Fort Boutrange, ik rijd over een oude brug het oude versterkte fort in.

Ik stapte van mijn fiets en liep wat rond, Fort Bourtange was het bezoeken waard, en om te zien hoe het leven in het verleden achter versterkte muren werd geleefd.

Toen ik mijn volle dosis Fort Boutrange kreeg, zat ik weer op mijn fiets op weg naar Duitsland, binnen enkele minuten na het verlaten van Fort Boutrange stak ik de grens over naar Duitsland en reed ik richting Papenburg.

Papenburg ligt aan de rivier de Ems en staat bekend om zijn grote scheepswerf, de Meyer-Werft, die gespecialiseerd is in het bouwen van cruiseschepen.

Papenburg heeft een gracht in het stadscentrum, en het heeft grote schepen die permanent in de gracht liggen, dat leerde ik door de stadsgeschiedenis van de scheepsbouw.

Ik bleef een paar minuten in Pappenburg voordat ik richting Bremerhaven ging, op weg naar Bremerhaven fietste ik over landerijen met wat glooiende heuvels. De glooiende heuvels waren mooi omdat het tot nu toe vlak was, en het gaf me ook tijd om mezelf te tempo te maken en mijn benen te laten wennen aan het fietsen van heuvels. Mijn grootste zorg op de dag was om de rivier de Weser over te steken om in Bremerhaven te komen, ik besluit het te doen in de buurt van de stad Blexen die een veerdienst naar Bremerhaven heeft. Ik kwam laat in de middag aan in Bremerhaven, ik was nog niet klaar, want ik had mijn overnachting geboekt in het kleine gehucht Ringstedt.

Ik kwam vroeg in de avond aan in Ringstedt, ik vond het huis waar ik zou verblijven en belde aan, een oude dame opent de deur en verwelkomt me binnen. Ze vertelde me dat het haar huis was en dat ze na de dood van haar man de logeerkamer was gaan verhuren. Ze verhuurde het om wat extra geld te verdienen, ze liet me haar tuin zien waar ze de meeste groenten vandaan haalde.

De oude dame had een heel lekker ontbijt voor me geserveerd, ik nam de tijd om mijn batterijen op te laden. De rit die ik op deze dag maakte, was een lange stand in afstand en tijd, het was geweldig dat ik een lekker ontbijt kreeg om de dag door te komen. Van Ringstedt ging ik richting Wischhafen.

De rit naar Wischhafen is echt goed, veel heuvels, ik heb het over kleine glooiende heuvels. Toen ik in Wischhafen aankwam, fietste ik naar het veerstation dat je over de rivier de Elbe brengt. Veel verkeer op deze dag, de pont liep snel vol, ik was niet de enige fietser op de pont.

Toen ik aan de andere kant van de Elbe was, vervolgde ik mijn weg richting Itzehoe, terwijl ik door het Duitse landschap navigeerde richting Nord-Ostsee-Kanal of in het Engels bekend als het Kielerkanaal, ik moest het Kielerkanaal oversteken op een fiets je hebt maar een paar keuzes, ik had besloten om de Fußgängertunnel in Rendsburg te nemen.

In Itzehoe stopte ik om te eten, Itzehoe is een stad in de Duitse deelstaat Sleeswijk-Holstein, gelegen aan de Stör, een bevaarbare zijrivier van de Elbe en 51 km ten noordwesten van Hamburg.

Ik kwam bij de Fußgängertunnel in Rendsburg, waardoor voetgangers en fietsers het Kielerkanaal kunnen oversteken, plaatselijk bekend als de Fußgängertunnel unter dem Nord-Ostsee-Kanal. Aan elke kant kun je een lift naar beneden of de roltrap nemen. Ik las dat de roltrap een van de langste ter wereld was.

Ik nam de roltrap omdat de lift net naar beneden was gegaan, ik ging naar de tunnel, zoals je kunt zien in de film.

Ik fietste door de tunnel en kreeg de roltrap aan de andere kant. Er is een eetkiosk bij de ingang van de tunnel, waar een dame tussen vele etenswaren zelfgemaakte schnitzels verkocht. Ze waren zo verdomd goed, ik heb er drie voordat ik doorga naar het stadscentrum van Rendsburg.

In Rendsburg vond ik een fietsenwinkel met een luchtslang zodat ik mijn bandenspanning kon checken en tanken. Het is veel gemakkelijker om te fietsen als je altijd de juiste luchtdruk in je banden hebt en als je extra gewicht met je fietstassen vervoert, moet je dit elke dag controleren.

Ik fietste door Rendsburg, aangezien ik nog een eindje te gaan had naar mijn overnachtingsplaats, die in het gehucht Struxdorf lag.

Ik had mijn overnachting geboekt in een verbouwde boerderij in het dorp Struxdorf. Ik kwam daar een beetje laat aan, ik had telefonisch contact gehad met de gastheer, het duurde langer dan ik had verwacht om daar te komen. Mijn gastheer woonde daar alleen en werkte in een technische baan voor een grote militaire aannemer in Flensburg.

Mijn verblijf in Struxdorf eindigde met een goed ontbijt voordat ik weer op pad ging. De navigatie vanuit Struxdorf was ongecompliceerd, ik passeerde een paar dorpen op weg naar Flensburg.

Flensburg is een stad aan het uiteinde van de Flensburg Fjord in Noord-Duitsland, ik kwam vanuit het zuiden en fietste langs het havenfront voordat ik richting de grens met Denemarken ging.

Ik kwam Denemarken binnen bij Kruså, ik verwachtte dat ik aan de Deense grens zou worden gecontroleerd, in de afgelopen jaren, toen ik met de auto reisde, werd ik aangehouden aan de grens met Denemarken. Deze keer wuifden ze me gewoon door.

Er zijn een paar grenswinkeltjes aan weerszijden van de grens, aan de Duitse kant het dichtst bij de grens zijn vooral slijterijen en aan de Deense kant waren er enkele kledingwinkels. Ik heb wat boodschappen gedaan omdat ik was vergeten een wind-regenjack mee te nemen en ik neem ook wat geld op, aangezien Denemarken de euro niet gebruikt.

Na Kruså ging ik richting Aabenraa, Aabenraa ligt aan de kop van de Aabenraa Fjord, de stad had een mooi strand. Het was een kille dag, er waren niet veel mensen op het strand. Op dit moment van de dag had ik honger. Als je fietst, verbrand je veel calorieën, en dat is je energie die je zo vaak mogelijk moet aanvullen. Ik heb wel drie gewone maaltijden, en dan eet ik tussen de maaltijden door terwijl ik fiets.

Ik richtte mijn aandacht op de Beach Pit in Aabenraa waar ik mijn lunch voor vandaag at. Ik had een geweldige hamburger, waarschijnlijk de beste die ik ooit heb gehad, ik denk dat het de jus was die het zo sappig en lekker maakte. Na mijn maaltijd vervolgde ik dat ik het rustig aan deed, niet te veel tempo zoals ik normaal doe, aangezien ik echt vol zat van de maaltijd. Nadat ik wat calorieën van mijn maaltijd had verbrand, verhoogde ik mijn snelheid op weg naar Kolding.

Ik stopte niet lang in Kolding, wat ik zag was een mooie architectuur in het stadscentrum. Kolding ligt aan de kop van de Kolding Fjord in de regio Zuid-Denemarken. Tijdens dit deel van mijn fietstocht passeer ik een paar steden in Denemarken die aan het einde van een fjord liggen.

Wat is echt een fjord, A fjord is ontstaan door glaciale activiteit en wordt gekenmerkt doordat het aan 3 zijden is afgesloten, waarbij een zijde open is naar de open zee. In Denemarken zijn er 16 fjorden.

Vejle was mijn stop voor de nacht, de reden hiervoor is dat het gebied rond Vejle een van de meest heuvelachtige van Denemarken is en ik wilde uitrusten voordat ik mijn reis voortzette. Vejle is een stad in Denemarken aan het begin van de Vejle Fjord, waar de Vejle-rivier en de Grejs-rivier en hun valleien samenkomen.

Als je van plan bent om Denemarken te bezoeken en wat te fietsen, dan is Vejle een plek om te bezoeken Denemarken zwaarste fietsheuvels

Ik begon de dag met een uitgebreid ontbijt voordat ik Vejle verliet, ik ervaar een paar steile heuvels, daarna werden het meer glooiende heuvels naar Silkeborg.

Bij het naderen van Silkeborg passeerde ik een paar meren, een ervan had een heel mooi strand, ik dacht dat het geweldig zou zijn met een batch, na een paar seconden was ik langskomen met het argument dat het nog een lange weg was naar Aalborg.

Ik had de route naar Viborg gekozen omdat ik eerder langs Viborg ben gefietst. Waar ik over schreef in Cycletrippin – Lange rit van Aalestrup naar Tonder

Ik kwam eindelijk aan in Aalborg, de Airbnb waar ik verbleef bevond zich aan de hoofdweg naar de stad vanuit het zuiden, ik had gezegd dat ik er tegen 19:00 zou zijn, ik had nog wat tijd dus ik fietste naar het stadscentrum en de havengebied. Bij de haven kreeg ik mijn eerste lekke band. Voordat ik de lekke band repareerde, filmde ik een vrachtwagen die een boot in het water zette.

Ik heb mijn lekke band gerepareerd, dit is iets wat elke fietser zou moeten weten, terwijl ik mijn lekke band repareerde, controleerde ik mijn voorraad binnenkuipen, ik dacht dat ik meer moest halen. Ik fietste door de stad tot ik een fietsenwinkel vond, terwijl ik daar was, controleerde ik mijn bandenspanning en zorgde ik ervoor dat ze in orde waren voor de rit van morgen en kocht ik nog een paar binnenbanden.

Nadat ik klaar was in de fietsenwinkel, ging ik naar de Airbnb-kamer die ik had geboekt. De kamer bevond zich op de zolder. Het was erg leuk en had alles wat ik nodig had voor die avond en nacht, een mooi, comfortabel bed, een grote tv. De groepswedstrijden van het WK 2018 gingen die avond van start. Ik kijk naar een wedstrijd voordat ik mezelf instort.

‘S Morgens ontdekte ik dat Aalborg echt een leuke fietsstad is, ze boden een fietsluchtstation aan in de stad. De hoofdbrug over de Limfjord heeft een display waarop staat hoeveel fietsers er vandaag de brug zijn gepasseerd en hoeveel sinds het begin van het jaar. Cool initiatief.

De Limfjord is een ondiep deel van de zee, gelegen in Denemarken, waar het al sinds de Vikingen als een fjord wordt beschouwd.

Ik was op weg naar Hirtshals om een veerboot naar Larvik Noorwegen te nemen, die ik vooraf had gereserveerd, dus ik was op de klok. Op weg naar Hirtshals stopte ik bij Lindholm Høje, een Viking-begraafplaats en een museum over de Vikingen.

Ik arriveerde net voor 8.00 uur ‘s ochtends op Lindholm Høje terwijl ik naar de Vikingbegraafplaats liep. Ik ontmoette Tor het Lindholm Høje-schaap.

Tor het Lindholm Høje-schaap gaf me toestemming om met mijn drone te vliegen. Het was een beetje regenachtig omdat het weer in twee dagen van warm naar koud en nat was gegaan. Het was moeilijk om de drone te besturen met mijn mobiele telefoon.

Nadat ik mijn nieuwsgierigheid naar de Vikinggeschiedenis bij Lindholm Høje had bevredigd, ging ik richting Hirtshals.

Ik kwam in Hirthals met wat tijd over voordat ik aan boord van de veerboot naar Larvik Noorwegen moest. De stad Hirtshals werd ontwikkeld rond de kunstmatige haven die tussen 1919 en 1931 werd aangelegd. In 1966 werd de haven uitgebreid en werd een van de grootste vissershavens van Denemarken.

Hirtshals heeft verschillende veerbootbestemmingen naar Noorwegen, evenals u kunt een veerboot nemen naar de Faeröer en IJsland.

Ik dacht dat er een visserswinkel in de buurt van de haven moest zijn waar ik wat vers gerookte visgerechten kon kopen. Ik had geluk, ik vond een viswinkel en ze hadden alle rookviskeuzes die ik wilde kopen.

Toen ik alle verschillende gerookte vis had gekocht, ging ik naar de ferryterminal om in te checken. Als fietser check je in zoals je een auto zou zijn, ik moest in de rij staan te wachten op mijn beurt. Na het inchecken ging ik naar de plek waar mij werd gevraagd om te blijven totdat het tijd was om de veerboot te laden. Ik liep rond en ik kwam een vrachtwagen tegen met een Johhny Cash-motief erop.

De veerboot naar Larvik vanuit Hirtshals duurde 3 uur en 45 minuten, op de veerboot ontmoet ik een Nederlands stel van begin 70 – het waren enthousiaste fietsers, op deze reis hadden ze voor het eerst elektrische fietsen genomen, ze gingen fietsen rond het Larvik-gebied en kamperen, waren ze hardcore. Op de veerboot was ook een bende motorrijders.

Ik stopte voor de nacht in Sandefjord waar ik in een hotel verbleef. Fietsend van Larvik naar Sandefjord Ik heb meegemaakt hoe het zou zijn om te fietsen in Noorwegen, met glooiende heuvels en soms erg steile heuvels, kort maar steil.

Na een goed ontbijt verliet ik het hotel en verkende Sandefjord voordat ik naar Drammen vertrok.

De reden dat ik naar Drammen wilde gaan, was om de baan te zien die de Cross Country World Cup Drammen-race elk jaar gebruikt in het hart van de stad Drammen. Onderweg begon ik me vreselijk te voelen, dus stopte ik, ik voelde me gewoon uitgeput van energie. Ik vond een bank in het park, ging zitten en begon alles te eten wat ik had en deed een dutje. Het hielp, ik voelde me beter tegen de tijd dat ik in Drammen kwam, ik had een paar uur verloren. Mijn plan was om in Geilo te blijven overnachten, ik besluit te kijken hoever ik kan fietsen en ook heb ik in de gaten gehouden waar er treinstations waren, na Drammen kwam ik in Hønefoss aan voordat ik op de trein naar Geilo sprong.

Het is fijn dat je je fiets mee kunt nemen in de trein, die flexibiliteit heb je. In alle landen waar ik op deze cycletrippin doorheen fietste (Nederland, Duitsland, Noorwegen, Denemarken, Finland). Zweden was het enige land waar ik geen fiets in de trein kon meenemen als ik hem niet in een doos had gepakt en verzonden. Alle andere landen waar ik doorheen ging, was er de mogelijkheid om gewoon een kaartje voor een trein te kopen en je fiets mee te nemen zoals hij aan boord is.

In Geilo verbleef ik op de Geilo Vandrerhjem, ik kreeg een hele kamer voor mezelf. Ik had ook wat pech ik liet mijn gsm vallen, en het scherm ging kapot, daarna kon ik die gsm niet meer gebruiken, wat ik verdiende van eerdere reizen heb ik meer dan één gsm meegenomen, zo hopeloos was het niet . Ik gebruik mijn mobiel niet voor meer dan alleen navigatie en om met mijn drone te vliegen.

In Geilo maakte ik een rondreis door de Geilojordet, een verzameling huizen en gebouwen uit oude tijden, die liet zien hoe mensen meer dan 100 jaar geleden in dit gebied leefden. Ik verliet Geilo en fietste naar Haugastøl, ik wist van toen ik de reis plande dat ik Bergen niet zou kunnen bereiken in één dag fietsen, dus ik had vooraf een treinreis van Haugastøl naar Bergen geboekt.

In Haugastøl is er een prachtige fietsroute die Rallarvegen heet, die over de bergen gaat en de spoorlijn volgt, de Rallarvegen is gebouwd om de aanleg van de spoorlijn te ondersteunen. De treinreis tussen Haugastøl naar Bergen is naar mijn mening een van de meest spectaculaire treinreizen ter wereld met spectaculaire uitzichten over bergen, beken en meren.

Ik kwam laat aan in Bergen, het was na middernacht, ik had een bed in een hostel geboekt, toen ik daar aankwam, kon ik niet naar binnen omdat ik de beveiligingscode niet had. Het lukt me om een servicenummer te bellen en ze bevestigden dat ik daar was geboekt en stuurden me de code om de deur naar het hostel te openen. Ik deel een kamer met 10 andere mensen, zowel vrouwen als mannen.

Dit is het einde van fase 1.